Pieśń o uobywateleniu żydów

Іван Франко

Вголос

Precz przesądy, precz chajdery,

Co was od nas chcą oddzielić!

Żydzi, nuż do pracy szczerej,

By się uobywatelić!

Потихо

Główna rzecz nie żydzi sami, –

Kto by też tam o nich pytał!

Lecz gdy będą polakami,

Polskim będzie ich kapitał.

Вголос

Żydzi, zrzućcie brzydki strój,

Wdziejcie stroje narodowe,

Zapomnijcie żargon swój,

Przyjmcie śliczną polską mowę!

Потихо

Wprawdzie zawsze żyd jest żydem,

Chociaż i w kontuszu hula,

I od niego zawsze przytem

Śmierdzi czosnek i cebula.

Вголос

Obcinajcie ukręcone

Pejsy, co wam szpecą głowę –

Потихо

Płaćcie datki niezliczone

Na «potrzeby narodowe»!

Вголос

Patrzcie, Moskwa barbarzyńska

Was rabuje i morduje, –

Nasza Polska macierzyńska

Tylko miłość ku wam czuje.

Потихо

Prawdę mówiąc, dobrze robią

Ci kacapi w Ukrainie, –

Że też to się u nas na nich

Żaden djabeł nie nawinie!

Вголос

Ha, widzicie, i w Warszawie

Burza zbiera się nad wami!

Czas wam, żydzi, albo zginąć,

Albo zostać polakami.

Потихо

Wielki kredyt, mały procent,

To ustaną wszelkie waśnie;

Lecz gdy tego nie zachcecie,

Niech was jasny piorun trzaśnie!

Примітки

Уперше надруковано в журн.: Зеркало. – 1882. – № 17. – 1 вересня. – С. 133, за підп.: Мирон***. У паралельній колонці вміщено вірш «Воронізація» (див. 3, 246 – 248), присвячений тій же темі асиміляції.

Подається за першодруком.

Микола Легкий

Подається за виданням: Франко І.Я. Додаткові томи до зібрання творів у 50-и томах. – К.: Наукова думка, 2008 р., т. 52, с. 119 – 120.